“Er komt veel darm- en baarmoederkanker voor in de familie van mijn moeder. Toen ik tien jaar was liet mijn moeder haar baarmoeder preventief verwijderen. Ik was er nooit zo mee bezig, ‘wat niet weet, wat niet deert’. Pas toen ik 29 was liet ik mij voor het eerst testen op Lynch,, op aandringen van mijn moeder en zus, die allebei drager zijn.
Het was tijdens coronatijd, en ik kreeg over de telefoon te horen dat ik ook drager ben, dat was wel even verdrietig; ik had hoop de dans te ontspringen. Tijdens een controle zijn er drie poliepen verwijderd. Voor ieder onderzoek lukt het mij de knop om te zetten, dan valt het reuze mee. Ik vind het spannend, maar het beheerst mijn leven gelukkig niet. Mijn vriend en ik hebben op dit moment geen kinderwens, ik ben mij bewust van de risico’s; ik heb vijftig procent om Lynch over te dragen.
Ik ben blij dat ik mij uiteindelijk wél heb laten testen, anders had ik nu toch nog steeds met vragen rondgelopen, het weten geeft ergens ook rust, ook omdat ik onder controle sta en alles goed in de gaten wordt gehouden, zodat ik er op tijd bij ben als er iets mis is. Daar ben ik heel blij mee. Ik
Ik hoop dat er meer bekendheid komt rondom Lynch, mensen weten nu nog vaak niet wat het is en wat het betekent om drager te zijn. Hopelijk inspireert het families waarin veel kanker voorkomt ook om zich te laten testen, want kanker voorkomen is beter dan genezen. Meer bekendheid zorgt ook voor meer en betere behandelmethodes, de ontwikkelingen in de medische wereld bieden een goed vooruitzicht voor de toekomst van Lynch patiënten.
Sinds ik Lynch heb leef ik heel bewust in het nu. Ik geniet van kleine dingen en ik maak me minder snel druk. Mijn vriend is een grote steun, hij neemt verlof op als ik onderzoeken heb, hij brengt en haalt mee en thuis praten we er veel over. Als hij details wil weten over bijvoorbeeld een endoscopie, en ik heb even geen zin om het erover te hebben, praat hij met mijn moeder. Ik kan er zelf ook goed over praten met haar, we weten allebei hoe het voelt en kunnen ons verplaatsen in de ander. In die zin heeft Lynch ook voor meer verbondenheid gezorgd, ook met mijn zus.”
